မၿပီးဆံုးေသးေသာ ဘ၀တိုက္ပြဲမ်ား (သို့) ရထားေပၚက ဘ၀မ်ား

လက္မွတ္ခ ေစ်းအနည္းဆံုးျဖစ္ သည့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ပတ္ရထား ႐ိုး႐ိုးတန္း အတြဲေပၚတြင္ အေျခခံလူတန္းစား ေခၽြးသံ တရႊဲရႊဲ ေအာက္ေျခ ေစ်းသည္မ်ား၏အသံ မ်ားက ဆူညံေနသည္။

တုိင္းျပည္တြင္ ေက်ာင္းသားကိစ္ၥ၊ ေျမသိမ္းယာသိမ္းကိစ္ၥ၊ အလုပ္သမားကိစ္ၥ မ်ားအပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရးအက်ပ္အတည္း မ်ားႏွင့္ မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေနေစကာမူ ထိုသူ မ်ားအတြက္ေတာ့ မိမိတို႔၏ေနအိမ္တြင္ တေန႔စာအတြက္ စားစရာရရွိေရးကသာ ပို၍ အေရးႀကီးေနသည္။

တခါတရံတြင္ ရထားလက္မွတ္စစ္ အရာရွိမ်ားစစ္ေဆးသည့္အခါတြင္လည္း သတ္မွတ္သည့္ဒဏ္ႏႈန္းအတိုင္းေပးေလွ်ာ္ သည့္ေစ်းသည္မ်ားရွိသကဲ့သို႔ရထားေပၚမွ ခုန္ခ်ေျပးလြားသည့္ ေစ်းသည္မ်ားလည္း ရွိသည္။

မီးရထားလမ္းေၾကာင္းကို အားကိုး ၍ လိေမ္ၼာ္သီးေရာင္းၿပီး ၀င္ေငြရွာေဖြေနရ သူ ကိုေဇာ္ေဌးက ေန႔လယ္ပိုင္းဆိုရင္ ဘူတာေတြမွာေရာင္းတယ္။ ညေနပိုင္းမွ ရထားေပၚတက္ေရာင္းတယ္။ ရထားေပၚ မွာက ပိုၿပီးေရာင္းေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ တခါတေလ ရထားရဲေၾကာင့္ ပစ္ၥည္းေတြ ဆံုး႐ံႈးရတာေတြရွိတယ္။ ဟိုဘက္အတြဲမွာ ၀င္စစ္ေနၿပီလို႔ အသံၾကားရင္ ဘူတာကို ေရာက္လား၊ မေရာက္လားမသိဘူး။ ေတြ႕ တဲ့ေနရာမွာ အေပါက္ကေနခုန္ခ်ရတာပဲ။ အဲ့ဒီေတာ့ ကိုးလိုးကန္႔လန္႔ျဖစ္ေနတဲ့ ပစ္ၥည္း ေတြက်ေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲပစ္ခ် လိုက္တာပဲ။ လြတ္ဖို႔အေရးႀကီးတယ္ေလ။ လက္မွတ္ စစ္က မိရင္ေတာ့ ဒဏ္ေငြေဆာင္ရတယ္”” ဟု ဆိုသည္။

သူကိုယ္၌မွာ အတန္းပညာအေျခခံ အဆင့္သာသင္ယူဖူးေသာ္လည္း သူ၏ သားသမီးမ်ားကိုမူ အထက္တန္းပညာကို သင္ယူခြင့္ရရွိဖို႔ ဇနီးျဖစ္သူႏွင့္အတူ လံုးပမ္း ႀကိဳးစားေနသူျဖစ္သည္။

““သမီးက ကိုးတန္းေျဖထားတယ္။ သားကေတာ့ ရွစ္တန္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္က သူတို႔ငယ္ငယ္ကတည္းက ဒီရထားေပၚမွာ ပဲ ပ႐ုပ္လံုးတို႔၊ အပ္ျခည္တို႔ စံုစီနဖာ ေရာင္းခဲ့တာ။ ကေလးေတြက ငယ္ငယ္ တုန္းကေတာ့လက္ခံတယ္။ ရထားေပၚမွာ ေစ်းေရာင္းတာကို အရြယ္ေရာက္လာလို႔ လားေတာ့မသိဘူး။ ဒီအလုပ္ကနားၿပီး တျခားအလုပ္လုပ္ဖို႔ အၿမဲတမ္းေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီအလုပ္ကို တသက္လံုးလုပ္လာ တာဆိုေတာ့ မစြန္႔လြတ္ႏိုင္ဘူး။ သမာ အာဇီ၀က်တဲ့အလုပ္ပဲ။ သူမ်ားပစ္ၥည္းေတြ ကို ခိုးတာမွမဟုတ္တာ။ ဒီအလုပ္ကို ခ်က္ခ်င္းနားလိုက္ရင္လည္း မိသားစုရပ္ တည္ဖို႔ ခက္သြားမယ္။ မိန္းမက ဘူတာ မွာ အသုပ္ေရာင္းတယ္””ဟု ကိုေဇာ္ေဌးက ေျပာျပသည္။

အထူးတန္းလက္မွတ္ခမွာ ႏွစ္ရာ က်ပ္ျဖစ္သည့္အတြက္ ေတာ္႐ံုအေျခခံလူ တန္းစားမ်ားအဖို႔ မစီးႏိုင္၊ ႐ိုး႐ိုးတန္းမွာမူ ငါးဆယ္က်ပ္သာျဖစ္သည့္အတြက္ေအာက္ ေျခလူတန္းစားမ်ားအတြက္ အံကိုက္ျဖစ္ ေနသျဖင့္ ႐ိုး႐ိုးတန္းတြင္ ျပည့္ႏွက္လ်က္ ရွိသည္။

ရထားေပၚမွာ ၀မ္းစာအတြက္ သက္ ၀င္လႈပ္ရွားေနၾကသည့္ ေစ်းသည္မ်ား၏ သံဆာဆာ ေစ်းေရာင္းသံမ်ားကလည္း ေအာက္ေျခလူတန္းစားမ်ားအတြက္ ဘ၀ ကို ပိုမိုေလးနက္ေစသည္။ ေတာ္႐ံုဆိုင္ မ်ားတြင္ ငါးရားဖိုးသံုးခုရႏိုင္သည့္ စား ေသာက္ကုန္ပစ္ၥည္းမ်ားအား ရထားေပၚ တြင္မူ သံုးရာဖိုးငါးခုရႏုိင္သည္။ မည္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ေစ်းကြာဟေနသည္ကို ေတာ့ မသိ။

ရထားေပၚမွာ မိဘႏွစ္ဦးလံုး ေစ်း ေရာင္းေနသည့္တိုင္ မိသားစုကုန္က်ေငြ အတြက္ မကာမိသျဖင့္ ပညာသင္အရြယ္ သားသမီးေတြကိုပင္ ေငြရွာခိုင္းရန္ စဥ္းစား ေနသူ ေဒၚေအးမာက ““ကၽြန္မ ေယာက္်ားက ဘဲဥျပဳတ္နဲ႔ ငံုးဥျပဳတ္ ေရာင္းတယ္။ ကၽြန္မက တုိ႔ဖူးသုပ္ ေရာင္းတယ္။ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းမွ လက္မွတ္တေစာင္ပဲ ၀ယ္ၿပီး ရထားေပၚမွာ အလွည့္က်ေရာင္း တယ္။ အိမ္မွာေက်ာင္းသားေတြက စာေမး ပြဲေျဖၿပီးသြားေတာ့ သူတို႔ကိုလည္း အလုပ္ လုပ္ခိုင္းဖို႔စဥ္းစားေနတယ္။ ေအာက္ေျခ လူတန္းစားေတြႀကီးပဲစီးတာ။ အေျခခံစား ေသာက္ကုန္ပဲေရာင္းေတာ့ အျမတ္နည္း တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့လည္း မိသားစု ပံုမွန္စား သြားဖို႔အတြက္ ေရာင္းေနရတာပဲ””ဟု ေျပာ သည္။

ရထားတြဲထိန္းတဦးက ““ရထား အတြဲေတြေပၚမွာ ေစ်းေရာင္းခြင့္မေပးထား ဘူး။ ကုန္ပစ္ၥည္းကိုေတာ့ တန္းေၾကးျဖတ္ ၿပီး တင္ခြင့္ေပးတယ္။ ေစ်းမေရာင္းရဘူး လုိ႔ သတ္မွတ္ထားရင္းနဲ႔ ေရာင္းတာေတြ႕ ရင္ေတာ့ လက္မွတ္စစ္ေတြကပဲ ဒဏ္ ေၾကးသတ္မွတ္ၿပီး ဒဏ္ေငြ႐ိုက္တယ္။ ကုန္ပစ္ၥည္းတင္တဲ့အခါမွာလည္း ႐ံုးခ်ိန္ ေတြျဖစ္တဲ့ မနက္ ၈ နာရီကေန ၁၀ နာရီ အထိ။

ညေန ၄ နာရီကေန ၆ နာရီ အထိေတာ့ တင္ေဆာင္ခြင့္မေပးထားဘူး”” ဟု ရထားေပၚတြင္ ေစ်းေရာင္းခြင့္မရွိ ေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ေျပာျပသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ရထားေပၚမွေအာက္ ေျခေစ်းသည္မ်ား၏ ဘ၀တိုက္ပြဲသည္ အေျပာင္းအလဲတခုကို ေဖာ္ေဆာင္ေန ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ား မွ မေျပာင္းလဲ၊ မတိုးတတ္ႏိုင္ေသးေသာ ဆင္းရဲမြဲေတမႈအခန္းက႑၌ အခ်က္တခု အေနျဖင့္ ယေန႔အထိ က်န္ရွိေနေသး ေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါသည္။

ေနမင္းခ
News Watch(ေစာင့္ၾကည့္သတင္းဂ်ာနယ္)
https://www.facebook.com/NewsWatchJournal

Share on Google Plus

About Editor

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.