သမၼတ ဦးသိန္းစိန္နဲ႔ ဘီဘီစီ ျပီးခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္းက အင္တာဗ်ဴးမွာ ပုဒ္မ ၅၉ (စ) နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ သမၼတရဲ႕ ေျပာဆုိခ်က္ဟာ မွန္ကန္မႈ မရွိပါဘူး။ သမၼတအေနနဲ႔ အမွတ္မွားလို႔ ေျပာခဲ့သလား၊ ဒါမွမဟုတ္ မရိုးမသား ေျပာခဲ့သလား ဆုိတာ သမၼတက လြဲလို႔ ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ပါဘူး။ ဒီေနရာမွာ ေမးစရာ ေမးခြန္းက ျမန္မာျပည္မွာ သမၼတ ျဖစ္ရင္ ဒီလိုပဲ ေျပာခ်င္ရာ ေျပာခြင့္ရွိသလား၊ ကုိယ္ေျပာတဲ့ စကားအတြက္ ဘာမွ တာ၀န္ မရွိဘူးလားဆိုတဲ့ ကိစၥပါ။
ပထမဆံုး ျပန္စိစစ္သင့္တဲ့ ကိစၥဟာ သမၼတ အေနနဲ႔ ၅၉ (စ) ကိစၥကို တကယ္ မသိဘဲ ရိုးရိုးသားသား မွားယြင္းေျပာဆုိခဲ့သလားဆိုတဲ့ ကိစၥပါ။ အေတာ္ ျဖစ္ႏိုိင္ေျခ နည္းပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ဟာ စစ္အစိုးရေခတ္မွာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့သလုိ၊ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ေညာင္ႏွစ္ပင္ ညီလာခံရဲ႕ ဥကၠ႒အျဖစ္ ကာလတခု တာ၀န္ယူခဲ့ဖူးပါတယ္။
ျမန္မာျပည္မွာ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ မ်ားမ်ားစားစား မရွိပါဘူး။ ၁၉၄၇ ဖြဲ႔စည္းပံု၊ ၁၉၇၄ ဖြဲ႔စည္းပုံ၊ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုဆုိၿပီး သံုးခုပဲ ရွိပါတယ္။ ဘီဘီစီနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးမွာ ဦးသိန္းစိန္က ၁၉၄၇ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ကိုးကားၿပီး ေျပာသြားတာျဖစ္လို႔ သူတကယ္ မသိဘဲ ေျပာခဲ့တာဆုိရင္လည္း အေတာ္ အံ့ၾသစရာ ေကာင္းပါတယ္။
ပုဒ္မ ၅၉ (စ) နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ စကားလံုး အတိအက်က ဒီလိုပါ။
“ဒီပုဒ္မဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ရည္ရြယ္ၿပီး ျပ႒ာန္းထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ရဲ႕ အေဖလက္ထက္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုကတည္းက ထည့္ထားတာျဖစ္ပါတယ္” ဆို ေျပာထားပါတယ္။
ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အပိုင္း ႏွစ္ပိုင္းခြဲၿပီး ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ပထမအပိုင္းကေတာ့ အခ်က္အလက္အရ လံုး၀ မွားယြင္းပါတယ္။ ၁၉၄၇ ဖြဲ႔စည္းပံုမွာ တကယ္ ျပ႒ာန္းထားတာနဲ႔ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုမွာ ျပ႒ာန္းခ်က္က မတူပါဘူး။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ၁၉၄၇ ဖြဲ႔စည္းပံု အခန္း (၅) ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတအခန္း၊ ပုဒ္မ (၄၉) (က) မွာ ျပ႒ာန္းထားတာက “မိမိကိုယ္တုိင္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိ၏ မိဘႏွစ္ပါးေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျပည္ေထာင္စု ႏုိင္ငံေတာ္၏ အာဏာ ပိုင္နက္အတြင္း၌ ေမြးဖြားခဲ့၍ ျပည္ေထာင္စု ႏုိင္ငံသားလည္းျဖစ္ေသာ” လို႔ ျပ႒ာန္းထားပါတယ္။ ရွင္းရွင္ေလးပါပဲ။
ဒါေပမယ့္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အခန္း (၃) ႏိုိင္ငံေတာ္ သမၼတႏွင့္ ဒုတိယ သမၼတမ်ား အခန္း၊ ပုဒ္မ ၅၉ (စ) ကေတာ့ ပိုၿပီး က်ယ္၀န္းပါတယ္။ အတိအက်ကေတာ့ “မိမိကိုယ္တုိင္ေသာ္လည္ေကာင္း၊ မိမိ၏ မိဘတပါးပါးေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိ၏ ဇနီး သို႔မဟုတ္၊ ခင္ပြန္းေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိ၏ တရား၀င္ သားသမီးတဦးဦးေသာ္လည္းေကာင္း၊ ထုိတရား၀င္ သားသမီးတဦးဦး၏ ဇနီးသုိ႔မဟုတ္ ခင္ပြန္းေသာ္လည္းေကာင္း ႏိုင္ငံျခား အစိုးရ၏ ေက်းဇူးသစၥာေတာ္ကို ခံယူေစာင့္ေရွာက္ ရုိေသသူ သို႔မဟုတ္ ႏိုင္ငံျခား အစိုးရ၏ လက္ေအာက္ခံ ျဖစ္သူ၊ သို႔မဟုတ္ တုိင္းတပါး၏ ႏိုင္ငံသား ျဖစ္သူမ်ား မျဖစ္ေစရ၊ ထိုသူမ်ားသည္ ႏိုင္ငံျခား အစိုးရ၏ လက္ေအာက္ခံ ျဖစ္သူေသာ္လည္းေကာင္း၊ တုိင္းတပါး၏ ႏိုငိ္ငံသားေသာ္လညး္ေကာင္း ခံစားရေသာ အခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ ေက်းဇူးခံစားခြင့္မ်ားကို ခံစားႏိုင္ခြင့္ ရွိသူမ်ား မျဖစ္ေစ” ဆုိၿပီး ျပ႒ာန္းထားပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို သမၼတျဖစ္ခြင့္ ပိတ္ပင္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္ၿပီး ျပ႒ာန္းထားတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ယံုၾကည္ဖို႔ ခက္ပါတယ္။ ထားပါ။
ဒီပုဒ္မ ႏွစ္ခုကို ဖတ္ၾကည့္ရံုနဲ႔ ျပ႒ာန္းခ်က္ ႏွစ္ခုဟာ အေတာ္ေလး ကြာျခားတယ္ဆုိတာကို အလြယ္တကူ နားလည္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတ အေနနဲ႔ ဒီေလာက္ ကြဲလြဲေနတဲ့ အခ်က္ကို မွားေျပာတာဟာ အေတာ္အံ့ၾသစရာ ေကာင္းပါတယ္။
ဒုတိယပိုင္းကေတာ့ သမၼတက “သူ႔ရဲ႕ အေဖ လက္ထက္” လို႔ ေျပာသြားတာ စဥ္းစားစရာ ရွိပါတယ္။ ၁၉၄၇ ဖြဲ႔စည္းပံုလို႔ ရိုးရိုး ရည္ညႊန္းလို႔ ရပါလ်က္နဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ဆြဲသြင္းသလဲဆိုတာ စဥ္းစားရပါေတာ့မယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ တမ်ဳိးသားလံုးက ေလးစားတဲ့ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္၊ လြတ္လပ္ေရး ဖခင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ဉာဏ္ပညာ၊ ေစတနာကိုလည္း တမ်ဳိးသားလံုးက ယံုၾကည္ပါတယ္၊ သမၼတ အေနနဲ႔ ဒီကိစၥမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း နာမည္ကို တမင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ထည့္ေျပာတာမဟုတ္ဘူးဆုိရင္ ေျဖရွင္းဖို႔ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ သမၼတက မွားယြင္ ေျပာဆုိတဲ့အတြက္ ျပည္သူေတြကို လမ္းေၾကာင္းလြဲေစသလုိ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာ၊ ပံုရိပ္ကို ထိခုိက္ေစႏိုင္တဲ့ ကိစၥျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။
ဘယ္လိုေၾကာင့္ ျဖစ္ျဖစ္ သမၼတေျပာစကားဟာ မုသား စကား ေျမာက္သြားပါၿပီ။ ဒါကို ဘယ္လို တာ၀န္ယူမလဲ ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းရွိပါတယ္။ အရင္ဆံုး ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတတေယာက္အေနနဲ႔ က်င့္၀တ္အပိုင္းကို တာ၀န္ယူရပါမယ္။ သမၼတ အျဖစ္ ကတိသစၥာျပဳတဲ့ အခါမွာလည္း “ကြ်ႏု္ပ္သည္ … မိမိ၏ တာ၀န္၀တၱရားမ်ားကို ေျဖာင့္မတ္ မွန္ကန္စြာျဖင့္ အစြမ္းကုန္ ေဆာင္ရြက္ပါမည္” ဆုိၿပီး ပါရွိပါတယ္။ အခု ကိစၥမွာ သမၼတရဲ႕ “ေျဖာင့္မတ္ မွန္ကန္မႈ” ကို ေမးခြန္းထုတ္ရပါေတာ့မယ္။ သမၼတအေနနဲ႔ အနည္းဆံုး မိမိႏႈတ္ထြက္စကား မုသားေျမာက္သြားရတဲ့ အေၾကာင္းကို ရွင္းျပရပါေတာ့မယ္။
လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအရ ေျပာပါမယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ သမၼတဟာ ဥပေဒ အထက္က မုိးက်ေရႊကို မဟုတ္ပါဘူး။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအရ သမၼတကို စြပ္စြဲ အျပစ္တင္ႏိုင္တဲ့ ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြ ရွိပါတယ္။ ပုဒ္မ (၇၁) (က) (၃)မွာ “အက်င့္သိကၡာ ပ်က္ျပားျခင္း” ဆုိတဲ့ အခ်က္ပါ၀င္ပါတယ္။ အခု ကိစၥမွာ သမၼတဟာ အက်င့္သိကၡာ ပ်က္ျပားျခင္း ဆုိတဲ့ ျပ႒ာန္းခ်က္နဲ႔ ၿငိ၊ မၿငိကို စိစစ္ရပါေတာ့မယ္။
အကယ္၍ သမၼတ အေနနဲ႔ မုသားေျမာက္တဲ့ သူ႔စကားအတြက္ ကိုယ့္အသိစိတ္ဓာတ္နဲ႔ က်င့္၀တ္အရ ရိုးရိုးသားသား ၀န္ခံရင္ ဒီကိစၥက ေျဖရွင္းၿပီးသား ျဖစ္ႏိုိင္ပါတယ္။ ဒီလို မဟုတ္ဘဲ ေျပာခ်င္ရာ ေျပာၿပီး တာ၀န္မခံဘူးဆုိ ဥပေဒ အရ လႊတ္ေတာ္မွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒအရ ျဖစ္ျဖစ္၊ လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာအရ ဒီကိစၥကို လႊတ္ေတာ္က အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ တာ၀န္ရွိလာပါတယ္။ တဖက္က ၾကည့္ရင္ ႏိုိင္ငံရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ ဆုိင္သလို၊ ဘယ္သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘာလို ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ေျပာတဲ့ စကားအတြက္ ကိုယ္ တာ၀န္ယူရတယ္ ဆုိတဲ့ အစဥ္အလာကို ခ်မွတ္ဖို႔ လိုေနပါတယ္။
ႀကံ့ခုိင္ေရး ပါတီက လႊမ္းမုိးထားတဲ့ လႊတ္ေတာ္က ဦးေအာင္ေသာင္းကို အေမရိကန္က ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔တဲ့အခ်ိန္က ဂုဏ္သိကၡာအတြက္ အေရးႀကီးအဆုိတင္ၿပီး ကန္႔ကြက္ခဲ့တာ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လႊတ္ေတာ္ ႏွစ္ရပ္စလံုးက ေတာင္းဆုိထားတဲ့ ၆ ပြင့္ဆုိင္ ကိစၥ ေႏွာင့္ေႏွးေနတာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ လႊတ္ေတာ္က ဂုဏ္သိကၡာ အေၾကာင္း ေျပာတာ မၾကားရပါဘူး။
ဒီကိစၥကို သမၼတကလည္း တာ၀န္မယူဘူး။ လႊတ္ေတာ္ကလည္း တာ၀န္မယူဘူးဆုိရင္ ျမန္မာျပည္ အနာဂတ္က အေတာ္ေလး ရင္ေလးစရာပါပဲ။ လႊတ္ေတာ္က အဆင့္ဆင့္ အေရးယူ ေဆာင္ရြက္တဲ့ အပိုင္းမွာလည္း အခက္အခဲ ရွိႏိုင္ပါတယ္။
ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတ သို႔မဟုတ္ ဒုတိယ သမၼတ တဦးဦးကို စြပ္စြဲ ျပစ္တင္ဖို႔ ဆုိရင္ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္မွာ ျဖစ္ျဖစ္၊ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္မွာ ျဖစ္ျဖစ္ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ စုစုေပါင္းရဲ႔ အနည္းဆံုး ေလးပံုတပံုက လက္မွတ္ထုိးဖို႔ လိုပါတယ္။ ၿပီးရင္ သက္ဆုိင္ရာ လႊတ္ေတာ္ အႀကီးအမွဴးထံကို တင္ျပရပါတယ္။ သက္ဆုိင္ရာ လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ ကုိယ္စားလွယ္ စုစုေပါင္းထဲက သံုးပံုႏွစ္ပံုက ေထာက္ခံမွာသာ ဆက္လက္ အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ရပါတယ္။
အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္က စြဲခ်က္တင္ရင္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္က စံုစမ္းစစ္ေဆးရၿပီး၊ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္က စြဲခ်က္တင္ရင္ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္က စစ္ေဆးရပါတယ္၊ စြပ္စြဲခံရသူ သမၼတ၊ ဒုတိယသမၼတ တဦးဦးကို ရာထူးကေန ရပ္စဲသင့္၊ မသင့္ကို စံုစမ္း စစ္ေဆးတဲ့ လႊတ္ေတာ္ထဲက အနည္းဆံုးသံုးပံုႏွစ္ပံုရဲ႕ ေထာက္ခံမဲနဲ႔ ဆံုးျဖတ္တာျဖစ္ပါတယ္။
အခု ကိစၥမွာ မုသားေျမာက္တဲ့စကားကို ေျပာတဲ့ သမၼတရဲ႕ တာ၀န္ယူမႈ၊ အက်ဳိးသင့္အေၾကာင္းသင့္ ေျဖရွင္းႏို္င္မႈအေပၚ ေပၚမႈတည္ၿပီး လႊတ္ေတာ္လုပ္ငန္းစဥ္အထိ ဆက္မသြားႏို္င္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ သမၼတက ကိုယ့္စကားကို ကိုယ္တာ၀န္မယူဘူးဆုိရင္ေတာ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအရ ဥပေဒနဲ႔ အညီ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ လႊတ္ေတာ္က တာ၀န္ရွိပါတယ္။ သမၼတကလည္း ကိုယ္တုိင္ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္စားလွယ္တေယာက္ကို လႊတ္ၿပီး ျဖစ္ေစ ေျဖရွင္းခြင့္ ရွိပါတယ္။
လႊတ္ေတာ္မွာ သမၼတကို ေထာက္ခံတဲ့ အမတ္ေတြ မ်ားေနရင္ လက္မွတ္ထုိးတဲ့ ေလးပံုတပံု ေထာက္ခံမဲအဆင့္ေလာက္နဲ႔ ရပ္သြားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲ သံုးပံုႏွစ္ပံု ေထာက္ခံမဲ မရတဲ့ အဆင့္ေလာက္နဲ႔ ၿပီးသြားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဟာ လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ပဲ ဆုိင္ပါတယ္။
အဓိက အေရးႀကီးတာက ျမန္မာျပည္မွာ သမၼတက မုသားေျမာက္တဲ့စကားကို ေျပာတယ္ဆိုရင္၊ ျပည္သူေတြကို လမ္းလြဲသြားနိုင္တဲ့ စကားကို ေျပာတယ္ဆုိရင္၊ ဗို္လ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလို အမ်ဳိးသား ေခါင္းေဆာင္ကို ဂုဏ္သိကၡာပ်က္ယြင္းေစႏိုင္တဲ့ စကားကို ေျပာမိတယ္ဆုိရင္ တာ၀န္ယူရတယ္ဆုိတဲ့ အစဥ္အလာ ကိန္းေအာင္သြားဖို႔၊ ေနာင္လာေနာင္သားေတြ အတုယူႏိုင္ဖို႔ပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ ဒီမုိကေရစီဆုိတာ ဒီမုိကေရစီနည္းက် ေရးဆြဲထားတဲ့ ဥပေဒ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေတြအတုိင္း ေလးစားလိုက္နာ ေဆာင္ရြက္ရံုနဲ႔ေတာင္ မျပည့္စံုပါဘူး။ လူမ်ားစု ဗိုလ္က်တဲ့ စနစ္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ားစုက အာဏာကို အလြဲသံုးစားလုပ္ၿပီး ေၾကာင္းက်ဳိး မဆင္ျခင္ဘဲ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္၊ ေျပာခ်င္ရာ ေျပာလို႔ ရတဲ့ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ ဥပေဒအရ ျပ႒ာန္းမထားရင္ေတာင္ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ က်င့္၀တ္ ေစာင့္ထိန္းဖုိ႔လည္း လုိအပ္တယ္ဆုိတာကို နားလည္ဖုိ႔ လိုပါတယ္။
By ညီေစာလြင္ (ဒီဗီြဘီ)
http://burmese.dvb.no
0 comments:
Post a Comment