ေမတၱာမေပးေတာ့ဘူးလား သမၼတႀကီးခင္ဗ်ား

မေန႔က အားလပ္ရက္ကေလး အနားယူၿပီး ႐ုပ္သံအစီအစဥ္ေတြ ေလွ်ာက္ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ အမွတ္မထင္ “တဦးကေစတနာ၊ တဦးကေမတၱာ” ဆိုတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ကားေလးကို ျပန္ၾကည့္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ အလြန္ႀကိဳက္တဲ့ ဆရာႀကီး ဦးသုခ လက္ရာ။ မင္းသားႀကီး ေကာလိပ္ဂ်င္ေနဝင္း၊ ေက်ာ္ဟိန္းတို႔ အဓိက ဇာတ္ေကာင္ ေနရာကေနၿပီး တကားလံုးကို ဝုန္းဒိုင္းႀကဲသလို ႏွလံုးသားကုိ ဆြဲလႈပ္သြားခဲ့တဲ့ ဇာတ္ကားေလးပါ။ က်ေနာ္ ဒီ႐ုပ္ရွင္ကို ၾကည့္မိတာ ဘယ္ႏွႀကိမ္ေျမာက္လည္း မသိေတာ့ဘူး။ ၾကည့္မိတိုင္းလည္း ဆရာႀကီး ဦးသုခရဲ႕ ေစတနာဟာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ေရာင္ျပန္ဟပ္မႈမ်ားကို ထုတ္ေပးေနတယ္ဆိုတာ ခံစားရပါတယ္။

ဒီဇာတ္ကားဟာ ေက်ာင္းဆရာအိုတစ္ေယာက္နဲ႔ ပ်က္စီးၿပီး လမ္းမွားေရာက္ခါနီး လူငယ္တစ္ေယာက္ကို အဓိက ဇာတ္လမ္းဆင္ထားတာ။ ဇာတ္ကားရဲ႕ အဓိက ဦးတည္ခ်က္ဟာ “တကယ္ျဖစ္ခ်င္ တကယ္လုပ္၊ အဟုတ္ျဖစ္ရမည္” ဆိုတဲ့ စကားပါပဲ။

ေလာကကို အရြဲ႕တိုက္ၿပီး ျဖစ္ခ်င္တာေတြမျဖစ္ရင္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္လို႔ သေဘာထားၿပီး အရက္သမားတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္နဲ႔၊ အထင္မွား၊ အျမင္မွားၿပီး ေထာင္ထဲေရာက္သြားခဲ့ရကာ ေထာင္ကလြတ္လာေပမယ့္ လမ္းမွားကို တိမ္းသြားတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ေတြ႔လိုက္တဲ့အခါမွာ အလြန္လွတဲ့ ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ျဖစ္လာခဲ့ရပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ လူငယ္ေတြ လမ္းလြဲေရာက္သြားရင္ ျပဳျပင္ေပးခ်င္တဲ့သူေတြ အလြန္ရွားပါတယ္။ ပထမဆံုး မိဘေတြကိုယ္တိုင္က ေန႔စဥ္ေသာကေတာမွာ နစ္ေျမာေနၾကရတာဆိုေတာ့ သားသမီးအေပၚ ျပန္ၿပီး မၾကည့္ႏိုင္ၾကတာကလည္း သတိထားစရာ ကိစၥေတြျဖစ္လာပါတယ္။ ခ်မ္းသာတဲ့ မိဘေတြအတြက္ကေတာ့ သားသမီးေတြမွာ ျပႆနာနည္းမွာေပါ့။ ဆင္းရဲၿပီး မရွိတဲ့ လူငယ္ေတြဘဝဟာ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ မျဖစ္လာရင္ ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္စမ္းကြာဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳးေတြ ဝင္လာတတ္ပါတယ္။

႐ုပ္ရွင္ထဲမွာမို႔ တကယ္ျဖစ္ခ်င္ တကယ္လုပ္ၿပီး အဟုတ္ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။ အျပင္မွာ ျဖစ္ခ်င္လို႔ လုပ္ခ်င္ေပမယ့္ မလုပ္ႏိုင္တာေတြ၊ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ တကယ္ျဖစ္ခ်င္လို႔ တကယ္လုပ္ၿပီး အဟုတ္ျဖစ္ ခဲ့တဲ့သူေတြ ရွိေပမယ့္ ရွားလိမ့္မယ္။ ၁၀၀ မွာ တစ္ေယာက္၊ ၁၀⁠၀၀ မွာ တစ္ေယာက္၊ တစ္ေသာင္းမွာ တစ္ေယာက္ ထြက္ဖို႔လည္း ခက္ေပလိမ့္မယ္။

က်ေနာ္တို႔ လူငယ္ေတြဘဝကို ျမႇင့္တင္ဖို႔ဆိုတာ ပညာေရးေကာင္းေအာင္လုပ္ၿပီး၊ ဘဝအာမခံခ်က္ေပးႏိုင္တဲ့ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းေတြ ဖန္တီးေပးဖို႔ပဲ။ စင္ကာပူႏိုင္ငံကို စံထားၿပီး ေလ့လာၾကည့္ရင္ အမ်ားႀကီး အတု ယူစရာေတြရွိတယ္။ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ေတြကိုယ္တိုင္က လူငယ္ေတြကို အေလးထားတယ္။ လူငယ္နဲ႔ အနာဂတ္ကို ပံုေဖာ္ဖို႔ သတ္မွတ္ထားတယ္။ လူငယ္ေတြကို ပညာတ⁠တ္ေအာင္သင္ခိုင္းတယ္။ သင္ေပးတဲ့ ပညာကလည္း ကၽြန္ျဖစ္ေစတဲ့ ပညာေရးမဟုတ္ဘူး။ ႏိုင္ငံတကာမွာ သခင္ျဖစ္ေစတဲ့ လက္မေထာင္ႏိုင္တဲ့ ပညာေရး မ်ိဳးကို အကြက္ခ်ေပးတယ္။ အဲဒါက စင္ကာပူႏိုင္ငံပါ။

ဘီဘီစီသတင္းဌာနနဲ႔ သမၼတဦးသိန္းစိန္ ေတြ႔ဆံုပြဲမွာ ေက်ာင္းသားေတြကို ႏိုင္ငံတကာစံအတိုင္း လုပ္တာ၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအတိုင္း လုပ္တာ၊ သူတို႔ခဲနဲ႔ေပါက္လို႔ ျပန္႐ိုက္တာလို႔ သမၼတတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး လမ္းေဘးက စကားအဆင့္နဲ႔ ေျပာလိုက္တာ အလြန္ေၾကကြဲဝမ္းနည္းရပါတယ္။ သမၼတဟာ သူ႔ေဘးကလူေတြရဲ႕ ေျပာစကား အတိုင္း ႐ိုက္ေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲဆိုတဲ့ စကားမ်ိဳးေျပာလိုက္တာပါ။ ဒါဟာ “မိဘျပည္သူမ်ားခင္ဗ်ား” ဆိုၿပီးေတာ့ လစဥ္ေခၚဖို႔ေတာင္ မထိုက္တဲ့ စကားမ်ိဳးပါ။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ့္လူမ်ိဳး ကိုယ့္လူငယ္ေတြကို ရင္ဝယ္သား ကဲ့သို႔ မေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ဘူး၊ တဖက္သတ္အေျပာနဲ႔ ပါးကိုက္ရင္ နားျပန္ကိုက္မွာပဲလို႔ ေျပာလိုက္တဲ့ အတြက္ လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ သမၼတေဘးနားကလူေတြ သမၼတႀကီးကို ေက်ာင္းသားတေယာက္ကို ရဲ အေယာက္ ၂၀ ေလာက္က ဝိုင္း႐ိုက္တဲ့ ဗီြဒီယိုမွတ္တမ္းေတြကို ျပသင့္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ တဖတ္ပိတ္အျမင္နဲ႔ သမၼတႀကီး ဒီစကားမ်ိဳးေျပာခ်င္မွ ေျပာပါလိမ့္မယ္။

သမၼတႀကီးခင္ဗ်ား “တဦးကေစတနာ၊ တဦးကေမတၱာ” ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားေလးကို မၾကည့္ျဖစ္ရင္ေတာင္ ဗုဒၶဘာသာတဦးအေနနဲ႔ ဒီစာသားေလးေလာက္ကိုေတာ့ ဆင္ျခင္သင့္ပါတယ္။ သမၼတႀကီး ေမတၱာေပးရင္ ေမတၱာျပန္ရပါလိမ့္မယ္။ တုတ္ေပးရင္ေတာ့ တုတ္ပဲ ျပန္ရပါလိမ့္မယ္။

By တင္ညြန္႔ (ဒီဗီြဘီ)
http://burmese.dvb.no

Share on Google Plus

About Editor

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.