ကြ်န္ေတာ္ ကြ်န္မတို႔သည္ စစ္အာဏာရွင္ေတြလက္ေအာက္မွာ ေနထိုင္ရျခင္းကို ဘယ္တုန္းကမွ မနွစ္သက္ခဲ့ပါဆိုျခင္းကို ျမန္မာျပည္သူမ်ားသည္ ၂၀၁၅ နို၀င္ဘာ ၈ ရက္ေန႔တြင္ တကမၻာလံုးသို႔ သတင္းစကားပါးခြင့္ ရလိုက္ျပီျဖစ္သည္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ အေဟာင္းေတြကိုမလိုခ်င္ဘူး။
ကြ်န္မတို႔ လူေဟာင္းေတြကို စိတ္ကုန္ေနျပီ။
ကြ်န္ေတာ္ ကြ်န္မတို႔ ေျပာင္းလဲမႈကိုလိုခ်င္ျပီ။
တိုင္းျပည္ဟာ လူသစ္စိတ္သစ္နဲ႔ ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ျပီ။
လူေဟာင္းေတြ ေနရာဖယ္ေပးဖို႔ အခ်ိန္တန္ျပီ … စသည္စကားလံုးမ်ားကို ပါးစပ္မွထုတ္မေျပာပါဘဲ ထိုအနက္အဓိပၺါယ္ရေသာ အျပဳအမူမ်ားကို တတိုင္းျပည္လံုး၏ မဲဆႏၵရွင္အမ်ားစုသည္ ညီညာဖ်ဖ် ဆႏၵေဖာ္ထုတ္လိုက္ၾကျပီ ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ ကြ်န္မတို႔သည္ တပ္မေတာ္မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းမ်ား
ၾကီးစိုးလႊမ္းမိုးေနေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္၊ ဥပေဒျပဳေရးစနစ္၊ တရားစီရင္ေရးစနစ္ကို အလိုမရွိပါ။ ထိုအရာမ်ားအစား
ပညာတတ္အရပ္သားမ်ား နိုင္ငံကိုဦးေဆာင္ေစခ်င္ပါသည္ဟု မဲလက္မွတ္မ်ားမွတဆင့္ ထုတ္ေဖာ္ျပသလိုက္ျခင္းျဖစ္ရာ သက္ဆိုင္ရာအာဏာပိုင္မ်ားသည္ ယခုေလာက္ဆိုလွ်င္ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို ျပတ္ျပတ္သားသား ရွင္းရွင္းလင္းလင္း နားလည္သေဘာေပါက္ေလာက္ျပီဟု ယူဆပါသည္။ ျပည္သူေတြေပ်ာ္ေနၾကပါသည္။ နိုင္ငံေတာ္လူၾကီးမ်ားသည္ အရႈံးကို ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ လက္ခံၾကလိမ့္မည္ဟု ေမ်ွာ္လင့္ပါသည္။ တိုင္းျပည္သည္ ေကာင္းေသာအနာဂါတ္ဆီသို႔ ဦးတည္ေရြ႕လ်ားေတာ့မည္ဟု ယူဆပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔စာေရးဆရာမ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီဘက္က အသည္းေပါက္ေအာင္ ေရးခဲ့သားခဲ့ရက်ိဳးနပ္သည္ဟုလည္း ယူဆပါသည္။ ရွႈံးသြားသူျပိဳင္ဘက္မ်ား၊ တသီးပုဂၢလကိုယ္စားလွယ္အခ်ိဳ႕အတြက္လည္း ၀မ္းနည္းမိပါသည္။ ျမန္မာျပည္သည္ ေန႔သစ္စတင္ေပျပီ။
သို႔ေသာ္ နိုင္ငံေရးတြင္ အဆိုးျမင္လြန္းျခင္း၊ အေကာင္းျမင္လြန္းျခင္းတို႔သည္ အမွန္တရားနွင့္ေ၀းကြာေစ၏။
အမွန္ကိုအမွန္အတိုင္း ျမင္တတ္မွ ေရွ႕ဆက္ရမည့္ခရီးကို မွန္မွန္ကန္ကန္ သံုးသပ္ဆံုးျဖတ္နိုင္မည္ျဖစ္သည္။ အမွန္အတိုင္းသံုးသပ္ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ျပည္သူမ်ားသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးေဟာင္း ေစာေမာင္၊
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးေဟာင္း သန္းေရႊတို႔လက္ထက္က ဘာနွင့္တူသလဲဆိုလွ်င္ ေျခေတြလက္ေတြကို ၾကိဳးနွင့္တင္းၾကပ္စြာ တုပ္ေနွာင္၍ တိုင္မွာၾကပ္တည္းစြာ ခ်ည္ေနွာင္ခံထားရသည့္ ႏြားသတၱ၀ါေတြနွင့္တူ၏။ တုပ္တုပ္မွ်လႈပ္၍မရဘဲ ျငိမ္၀ပ္ပိျပားစြာ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာကင္းမဲ့စြာ ေနလာခဲ့ရသည္။ ၂၀၁၀ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရတက္လာေသာအခါတြင္ ဒီမိုကေရစီတပိုင္း၊ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းမ်ားတပိုင္း ဖားတပိုင္းငါးတပိုင္းအစိုးရေၾကာင့္ ျပည္သူလူထု၏ဘ၀မွာ လြတ္လပ္မႈ အေတာ္အသင့္ရလာရာ ေျခလက္တို႔တြင္ ၾကပ္တည္းစြာတုပ္ေနွာင္ထားေသာ ၾကိဳးမ်ားကိုျဖည္ေပးလိုက္ျပီး အတန္ငယ္က်ယ္၀န္းေသာ ႏြားတင္းကုပ္ထဲ၊ ျမင္းေဇာင္းထဲ၀ယ္
တ၀ဲလည္လည္ သြားလာခြင့္ရလာေသာ ႏြားမ်ား၊ ျမင္းမ်ားနွင့္ တူလာေပ၏။ ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ တင္းၾကပ္ေသာအနီးကပ္တုပ္ေနွာင္မႈမ်ား မရွိေတာ့သျဖင့္ ဟိုမွသည္မွ သြားနိုင္လာနိုင္၏။ အျမီးေျမွာက္ခြင့္၊ ခြာရွပ္ခြင့္
တေကာင္နွင့္တေကာင္ ေခြ႔ခြင့္မ်ား ရလာၾကသည္။ သို႔ေသာ္ စဥ္းစားဆင္ျခင္တတ္၍ ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးၾကည့္လိုက္လွ်င္ ျခင္းထဲမွလြတ္၍ေလွာင္အိမ္ၾကီးထဲသို႔ ေရာက္လာရံုမွ်ေသာ လြတ္လပ္မႈမ်ိဳး ျဖစ္ေနပါေသးသည္။ ခ်ည္တိုင္မွၾကိဳးျဖဳတ္၍ တင္းကုပ္ထဲ၀ယ္ သြားလာနိုင္ေသာအဆင့္သို႔ တိုးတက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ တျပည္လံုးသည္ ယခုအခါ ထို ႏြားတင္းကုပ္ထဲမွ ညီညာဖ်ဖ် ရုန္းထြက္လိုက္ၾကပါျပီ။
လြတ္လပ္ေသာ ျပင္ပကမၻာဆီသို႔ ထြက္နိုင္ခဲ့ပါျပီ။ ထြက္ေပါက္တခုကိုရွာေတြ႔ခဲ့ပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ စိမ့္ၾကီးျမိဳင္ၾကီးတြင္ က်င္လည္က်က္စားေသာ လံုး၀လြတ္လပ္သည့္ ျမင္းရိုင္း၊ ႏြားရိုင္းတို႔ဘ၀ကဲ့သို႔ မိမိစိတ္ၾကိဳက္ သြားနိုင္စားနုိင္ ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးနိုင္သည့္အဆင့္သို႔ ေရာက္ျပီဟု ထင္ေကာင္းထင္ေနၾကေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ဤသို႔မဟုတ္ေသး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ ပိတ္ေလွာင္ခံထားရေသာ ျခံထဲမွ ၀မ္းသာအားရ ေျပးထြက္ခြင့္ရျပီျဖစ္ေသာ္လည္း ၾကိဳးရွည္ရွည္ျဖင့္လွန္ထားခံရသလို ၾကိဳးသံုးေခ်ာင္းေတာ့ တဲေနွာင္ခံထားရဆဲျဖစ္သည္။ ျပည္သူလူထုဟူေသာႏြားၾကီးအား ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒဆိုေသာ
ၾကိဳးၾကီးသံုးေခ်ာင္းျဖင့္ နဖားၾကိဳးထိုးကာ ထိမ္းခ်ဳပ္ထားဆဲပင္ရွိေလသည္။ လံုး၀လြတ္လပ္ေသာအဆင့္သို႔ ေရာက္ေသးသည္မဟုတ္ပါ။ ၂၀၁၅ နို၀င္ဘာ ၈ ရက္ ေရြးေကာက္ပြဲေအာင္နိုင္ျခင္းသည္ ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းတခု၏
ဇာတ္သိမ္းပိုင္းမဟုတ္ဘဲ ဇာတ္လမ္းကအခုမွစမည့္ အဖြင့္ျမင္ကြင္းသာျဖစ္သည္။
ျပည္သူလူထုမၾကည့္ခ်င္ဘဲ ၾကည့္ေနရေသာ ဖန္တရာေတ ေအာ္ပရာျပဇာတ္ၾကီး ကန္႔လန္႔ကာခ်သြားျပီး လူထုေအာင္သံျပဇာတ္ ကန္႔လန္႔ကာဖြင့္ကာ ဇာတ္၀င္ခန္းတခန္း စတင္နိုင္လိုက္ရံုပဲ ရွိပါေသးသည္။
ဆက္ကရမည့္ဇာတ္လမ္းက ရွည္ပါေသးသည္။
ျမန္မာ.နိုင္ငံေရး၌ ဒီမိုကေရစီကို နဖားၾကိဳးတဲထားသည္နွင့္တူေသာ ၾကိဳးသံုးေခ်ာင္းမွာ
ျပည္သူလူထုကေရြေကာက္တင္ေျမွာက္လိုက္ေသာ အစိုးရအဖြဲ႔တြင္ ျပည္ထဲေရး၊ ကာကြယ္ေရး၊ နယ္စပ္ေရးရာစေသာ ၀န္ၾကီး သံုးဦးမွာ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္မွ တိုက္ရိုက္ခန္႔အပ္ပိုင္ခြင့္ ရွိေနေသးျခင္းျဖစ္သည္။ အဓိပၺါယ္မွာ ျပည္သူလူထု ဆႏၵမဲျဖင့္ေရြးေကာက္ပြဲတြင္မည္မွ် အနိုင္ရလာပါတီျဖစ္ေစ တိုင္းျပည္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္ရာ၌ ဤဌာနသံုးခုကို အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရမည္ မဟုတ္ေပ။ ထို သံုးဌာန (၀ါ) ၾကိဳးသံုးေခ်ာင္းကို တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္လက္ထဲတြင္ ကိုင္ထားဦးမည္ျဖစ္သည္။ ထို ၾကိဳးသံုးေခ်ာင္းျဖင့္ နဖားၾကိဳးအထိုးခံရေပဦးမည္။
ထို ၾကိဳးသံုးေခ်ာင္းတြင္ ဒီမိုကေရစီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအတြက္ အေရးအၾကီးဆံုးမွာ Ministry
Of Internal Affair ေခၚ ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးဌာန ျဖစ္သည္။ ျမန္မာနိုင္ငံ၏ ရပ္ကြက္၊ ေက်းရြာ၊ ျမိဳ.နယ္၊ ခရိုင္၊ တိုင္း နွင့္ ျပည္နယ္အဆင့္ဆင့္ကို တကယ္အုပ္ခ်ဳပ္သည္မွာ အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဦးစီးဌာန (General Administration) မွ ျဖစ္သည္။ ေထြအုပ္ဌာနၾကီးသည္ ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီး၏လက္ေအာက္တြင္ရွိသည္။ ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးသည္ တပ္မေတာ္ကာခ်ဳပ္မွခန္႔အပ္သည့္ လက္ရွိစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္တေယာက္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာသည္ တပ္မေတာ္က ကိုင္ထားဆဲျဖစ္သည္။ တဖန္ ျမန္မာနိုင္ငံရွိ တရာရံုးမ်ားအားလံုးသည္ ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီး လက္ေအာက္မွာပင္ ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တရားစီရင္ေရးသည္ စစ္တပ္၏ၾသဇာေအာက္သို႔ က်ေရာက္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ရဲတပ္ဖြဲ႔သည္လည္း ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးဌာနေအာက္မွာပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရဲတပ္ဖြဲ႔သည္ ျပည္သူကိုဗဟိုျပဳ၍ အလုပ္လုပ္သည္ထက္ ယခင္အတိုင္း အမိန္႔အာဏာညႊန္ၾကားခ်က္မ်ားျဖင့္ စစ္တပ္၏လက္ေအာက္ခံသဖြယ္ ျပဳမူေနဦးမည္ျဖစ္သည္။ တဖန္ အက်ဥ္းဦးစီးဌာနသည္လည္း ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးဌာနေအာက္မွာပင္ရွိ၍
အက်ဥ္းေထာင္အရာရွိမ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားမ်ားထက္ စစ္အာဏာပိုင္မ်ားကိုသာ မ်က္နွာမူ၍ အမိန္႔နာခံကာ အလုပ္လုပ္နိုင္ဖြယ္ရွိသည္။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရ အသာစီးယူထားေသာ ၀န္ၾကီးသံုးပါးတြင္
ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးသည္ အေရးအၾကီးဆံုးျဖစ္သည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကသတင္းေပး၊ ရဲကဖမ္း၊
တရားသူၾကီးကစစ္၍ ေထာင္ခ်၊ အက်ဥ္းေထာင္က ထိန္းသိမ္းအျပစ္ေပးရသည္ျဖစ္ရာ ထို ေလးဖြဲ႔စလံုးသည္ တပ္မေတာ္ကခန္႔ထားေသာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္၀န္ၾကီးတပါး လက္ေအာက္သို႔ က်ေရာက္ေနခဲ့ျပီဆိုလွ်င္ ျပည္သူ႔အာဏာ
ဒီမိုကေရစီဆိုသည္မွာ ေဖာ္ေဆာင္ဖို႔ခက္ေတာ့မည္။ ျပည္ထဲေရး၊ ကာကြယ္ေရး၊ နယ္စပ္ေရးရာဟူေသာ ၾကိဳးသံုးေခ်ာင္းတြင္ ကာကြယ္ေရးနွင့္နယ္စပ္ေရးရာ၀န္ၾကီးဌာနမ်ား တပ္မေတာ္လက္ေအာက္ခံျဖစ္ေနသည္မွာ
မ်ားစြာ ျပႆနာမရွိေသး။ ထို အခ်က္မ်ားမွာ ေနာက္မွ ေအးေအးေဆးေဆး ေျဖရွင္း၍ရသည္။ ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးသည္ စစ္တပ္မွျဖစ္ေနျခင္းကား အၾကီးမားဆံုး ေနွာင္ၾကိဳးၾကီးျဖစ္ေနပါသည္။ ယခင္အတိုင္း လာဘ္စားမႈ၊ ယခင္အတိုင္း အာဏာအလြဲသံုးမႈ၊ ယခင္အတိုင္း ဥပေဒအထက္တြင္ စစ္အာဏာပိုင္မ်ားရွိေနမႈတို႔သည္
ဆက္ရွိေနေပလိမ့္မည္။ ထို အရာမ်ားကို မရပ္တန္႔နိုင္လွ်င္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာေနေသာ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈသည္ ျဖစ္လာနိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။ ဥပေဒစိုးမိုးမႈကို တကယ္ကိုင္တြယ္ေဆာင္ရြက္မည္ဆိုလွ်င္
ထို ၾကိဳးသံုးေခ်ာင္းကို ျဖတ္နိုင္ဖို႔လိုသည္။ ေလာေလာဆယ္ သိပ္အေနွာက္အရွက္မျဖစ္ေသးေသာ ၾကိဳးနွစ္ေခ်ာင္းကိုဖယ္ထား၍ ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးလက္ထဲတြင္ အာဏာမ်ားစုျပံဳကိုင္ထားေသာနဖားၾကိဳးကို
ရတတ္သမွ် စတင္ျဖတ္ေတာက္ရပါလိမ့္မည္။ မည္သို႔လုပ္မည္နည္း။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒသည္လည္း တပ္မေတာ္သား ၂၅ ရာခိုင္ႏူန္း သေဘာတူညီခ်က္မပါဘဲ ျပင္၍မရေသးပါ။ တပ္ကလည္း ခ်က္ျခင္း အေျခခံဥပေဒ စျပင္ဖို႔ သေဘာတူမည္မဟုတ္ပါ။ ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးအား အရပ္ဘက္မွခန္႔ခြင့္ မရွိပါ။ ထို႔ေနာက္ တက္လာမည့္သမၼတသည္ ရဲ၀ံ့ပါးနပ္ပါက ဥပေဒေဘာင္ထဲမွ လုပ္၍ရသည့္နည္း ရွိပါသည္။
ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအခန္း (၅) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဟူေသာေခါင္းစဥ္ေအာက္မွ နိုင္ငံေတာ္သမၼတ၏တာ၀န္နွင့္ လုပ္ကိုင္ခြင့္ပုဒ္မ ၂၀၂ တြင္ “နိုင္ငံေတာ္သမၼတသည္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၏ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ (က) ျပည္ေထာင္စုအစိုးရ၀န္ၾကီးဌာနမ်ားကို လိုအပ္သလိုသတ္မွတ္နိုင္သည္။ ထို႔ျပင္ ၀န္ၾကီးဌာနမ်ားကို ျပင္ဆင္သတ္မွတ္ျခင္း၊ ျဖည့္စြက္ျခင္း ျပဳနိုင္သည္။
(ခ) ျပည္ေထာင္စု၀န္ၾကီးဦးေရကို လိုအပ္သလို သတ္မွတ္နိုင္သည္။ ထို႔ျပင္ သတ္မွတ္ဦးေရကိုတိုးျခင္း၊ ေလွ်ာ့ျခင္းျပဳနိုင္သည္။”ဟု အတိအလင္း ျပဌာန္းထားေပသည္။ ဤသည္မွာ ေကာင္းေသာဂယ္ေပါက္တခုျဖစ္သည္။
ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးဌာနေအာက္တြင္ေရာက္ရွိေနေသာ တရားရံုးမ်ားနွင့္ အက်ဥ္းေထာင္မ်ားကို နိုင္ငံေတာ္သမၼသည္
ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒပုဒ္မ ၂၀၂ (က) လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို အသံုးျပဳ၍ ၀န္ၾကီးဌာနအသစ္တခုေအာက္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ပစ္၍ရသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး၀န္ၾကီးဌာန ( Ministry of Justice ) ဟူ၍ အသစ္ဖြဲ႔ျပီး
တရားရံုးမ်ားကို ထို ၀န္ၾကီးဌာနအသစ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕နိုင္ခဲ့လွ်င္ ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီး (တပ္မေတာ္) လက္ေအာက္သို႔ေရာက္ေနေသာ တရားစီရင္ေရးအာဏာကို ျပည္သူ႕လက္ေအာက္သို႔ ေရာက္ေအာင္ျပန္ေခၚနိုင္ေပလိမ့္မည္။ ဤသို႔လုပ္ရာတြင္ တပ္မေတာ္အား ထိပါးလိုျခင္းမဟုတ္ဘဲ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးကို ပိုမို ဦးစားေပးေဆာင္ရြက္လို၍ျဖစ္ေၾကာင္း တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းလင္းတင္ျပေပးရမည္။ တပ္မေတာ္သည္ လက္နက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားကို အုပ္ခ်ဳပ္လိုစိတ္ အာသီသျပင္းထန္လွသျဖင့္
သူတို႔နွင့္ထိပ္တိုက္မေတြ႔ေစရန္ ရဲတပ္ဖြဲ႔ကိုေတာ့ ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးလက္ေအာက္မွာပင္ ယခင္အတိုင္း ဆက္လက္ထားေပးရမည္။ ကာကြယ္ေရး၊ နယ္စပ္ေရးရာ၀န္ၾကီးမ်ားကို ေလာေလာဆယ္ မထိေသးဘဲ
တပ္မေတာ္နွင့္အဆင္ေျပေသာ ဆက္ဆံေရးရေအာင္ ယခင္အတိုင္းဆက္လက္ထားရွိျပီး နွစ္ဖက္နားလည္မႈ တိုးတက္ေအာင္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရမည္။ အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရးကို ေဆာင္ရြက္ရမည္။
တရားရံုးမ်ားသည္ ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးဌာနလက္ေအာက္မွ ကင္းလြတ္သြားသည္နွင့္ တပ္မေတာ္မွ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ လႊမ္းမိုးမႈမရွိေတာ့ဘဲ လြတ္လပ္ေသာတရားစီရင္ေရးစနစ္ စတင္ျဖစ္ေပၚလာေပလိမ့္မည္။ ဥပေဒစိုးမိုးေရးျဖစ္စဥ္မ်ား ေပါက္ေပါက္လာေပလိမ့္မည္။ ျပည္သူလူထု၏တရားဥပေဒအေပၚ ယံုၾကည္မႈ ျပန္လည္ျမင့္မားလာလိမ့္မည္။ ထိုအခါ ေငြေပး၍ေျဖရွင္းျခင္း၊ လက္နက္ျဖင့္အၾကမ္းဖက္ေျဖရွင္းျခင္း၊ အမိန္႔အာဏာျဖင့္ ေျဖရွင္းျခင္းမ်ား နည္းပါးသြားျပီး အရာရာကို ဥပေဒအရ ေျဖရွင္းတတ္ေသာ ဒီမိုကေရစီအေလ့အထမ်ား ေပၚေပါက္လာမည္ျဖစ္သည္။ ဥပေဒအထက္တြင္ မည္သူမ်ွမရွိဟူေသာ ဖုန္တက္ေနသည့္ေဆာင္ပုဒ္ကေလး အသက္၀င္လာနိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ ရင္းနွီးျမွဳပ္နွံၾကမည့္ နိုင္ငံျခားရင္းနွီးျမွုပ္နွံသူမ်ား ျမန္မာ့ဥပေဒစိုးမိုးမႈကို ပိုမို သက္၀င္ယံုၾကည္လာမည္ ျဖစ္သည္။ နိုင္ငံ၌အလိုအပ္ဆံုးမွာ လြတ္လပ္ေသာတရားစီရင္ေရးစနစ္တခု ေပၚထြန္းလာဖို႔ ျဖစ္သည္။
က်ဴးလြန္ေသာျပစ္မႈ တူေစကာမူ အဘနွင့္သိလွ်င္ ေထာင္မက်ဘဲ မ်က္နွာမြဲဆိုလွ်င္ ျပစ္ဒဏ္အတိုင္းခံရေသာ တလမ္းသြားဥပေဒစနစ္ကို ရပ္တန္႔နိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ဤကား ေနွာင္ၾကိဳးတခုကို ျဖတ္ေတာက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ မျဖတ္နိုင္သည့္တိုင္ နဖားၾကိဳးထဲမွအျပင္သို႔ဆြဲထုတ္နိုင္မည့္နည္းလမ္း ျဖစ္သည္။
နို၀င္ဘာေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အျပတ္အသတ္ အနိုင္ရေသာပါတီသည္ အစိုးရဖြဲျပီး တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ရာတြင္ အခက္အခဲမ်ားမွာ မေရတြက္နိုင္ေအာင္ရွိေပ၏။ ပထမဆံုး သမၼတေလာင္းႏွစ္ေယာက္ ေရြးေပးရမည္။ ထိုသမၼတေလာင္းနွစ္ဦးနွင့္ တပ္မေတာ္မွတင္သြင္းလာေသာ သမၼတေလာင္းတဦး စုစုေပါင္း သံုးဦးထဲမွ တဦးကို ေရြးေပးရမည္။ ထို ေရြးခ်ယ္ခံရသူ သမၼတသည္ ျပည္သူလူထုကလက္ခံသူ၊ တပ္မေတာ္မွလည္း လက္ခံသူျဖစ္ဖို႔ လိုေသးသည္။ ထို သမၼတက အစိုးရအဖြဲ႔ဖြဲ႔ရာတြင္ ဒီမိုကေရစီလည္းဆန္ေစရန္၊ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒကိုလည္း မေက်ာ္လြန္ေစရန္၊ တိုင္းရင္းသားတို႔လည္း ေက်နပ္ေစရန္ အာဏာခြဲေ၀ေရး၊ ၀န္ၾကီးဌာနခြဲေ၀ေရး လုပ္ရေပမည္။ ေဖာင္းပြေနေသာ၀န္ၾကီးဌာနမ်ားကို ဖ်က္သင့္တာဖ်က္၊ ေပါင္းသင့္တာေပါင္း၊ အသစ္ထပ္ဖြဲ႔သင့္တာဖြဲ႔ လုပ္ရမည္။ သမ၀ါယမ၀န္ၾကီးဌာနလို၊ ျပန္ၾကားေရး၀န္ၾကီးဌာနလို၊ သမၼတရံုး၀န္ၾကီးဌာန ေျခာက္ခုထားသလို စနစ္မ်ိဳးကို ျပင္ရမည္ျဖစ္သည္။ မလိုအပ္ေသာ၀န္ၾကီးဌာနမ်ား ဖ်က္သိမ္းရမည္။ ထပ္ေနေသာဌာနမ်ား ေပါင္းပစ္ရမည္။
လိုေနလွ်င္ထပ္ခ်ဲ႕ရမည္။ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာနဆိုလွ်င္ နိုင္ငံတကာတြင္မရွိေသာ ၀န္ၾကီးဌာနျဖစ္သည္။ သာသနာေရးသည္ ျပည္ထဲေရးနွင့္ေပါင္း၍ရေသာ ဌာနျဖစ္သည္။ သို႔မဟုတ္ လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရးနွင့္ေပါင္း၍ရေသာ ဌာနျဖစ္သည္။ ဦးစီးဌာနအဆင့္ေလာက္ရွိလွ်င္ပင္ အလုပ္လုပ္၍ရေသာ ဌာနျဖစ္သည္။ ပို႔ေဆာင္ေရး၀န္ၾကီးဌာနရွိပါလ်က္ မီးရထား၀န္ၾကီးဌာနဟူ၍ ထပ္ထည့္ထားျခင္းမွာလည္း မ်ိဳးတူနွစ္ခု ထပ္ေနသလိုျဖစ္ေနသည္။ ဒါေတြကို သမၼတအသစ္သည္ ျပန္လည္ရွင္းလင္း တည္ေဆာက္ရမည္ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ျပည္သူအခ်ိဳ႕ထင္ေနသလို NLD က အျပတ္အသတ္အနိုင္ရလိုက္သျဖင့္ ၁၀၀ ရာခိုင္ႏူန္း အစိုးရအသစ္ ေပၚေပါက္လာေတာ့မည္ဟုေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္၍မရပါ။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရ အစိုးရသစ္နွင့္ ျပည္သူမ်ားကို တဲေနွာင္ထားေသာ ေနွာင္ၾကိဳးသံုးၾကိဳး က်န္ေနပါေသးသည္။ ထိုေနွာင္ၾကိဳးမ်ားမွာ ျပည္ထဲေရး၊ ကာကြယ္ေရး၊ နယ္စပ္ေရးရာဟူေသာ ေနွာင္ၾကိဳးမ်ား ျဖစ္သည္။ ဥပေဒျပဳေရးတြင္ ၂၅ ရာခိုင္ႏူန္းဟူေသာ ေနွာင္ၾကိဳးကလည္း ရွိေနပါေသးသည္။ မည္သို႔ပင္ရွိေစ စိတ္ပ်က္အားငယ္စရာေတာ့ မရွိပါ။ Necessity is the mother of
invention (လိုလွ်င္ၾကံဆ နည္းလမ္းရ) ဟူေသာစကားပံုလိုပင္ တျဖည္းျဖည္းနွင့္ ေျဖရွင္းသြားနိုင္ပါသည္။ အေရးၾကီးသည္မွာ ကိုယ့္ေျခေထာက္တြင္ ၾကိဳးခ်ည္ခံထားရသည္ဆိုျခင္းကို သတိထားမိလွ်င္ ထို ၾကိဳးကိုျဖဳတ္နိုင္မည့္နည္းကို ရွာၾကံနိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ခ်ည္ေနွာင္ထားခံရသည္ကိုမွ မသိေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေနလ်ွင္မူကား မည္သည့္အခါမွ ရုန္းထြက္နိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ကြ်န္ုပ္တို႔သည္ NLD
ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ နိုင္သျဖင့္ အလြန္၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္မိပါ၏။ သို႔ေသာ္ သြားရမည္ခရီးက ေ၀းေသးသည္။ ခ်ည္ထားေသာၾကိဳးမ်ားက ခိုင္လွသည္။ ဇာတ္လမ္းက ယခုမွအစပင္ ရွိေပေသးသည္။
ေနာက္ထပ္ၾကိဳးမ်ား အေၾကာင္းအလ်ဥ္းသင့္လွ်င္ ေရးပါဦးမည္။
သရ၀ဏ္ (ျပည္)
News Watch(ေစာင့္ၾကည့္သတင္းဂ်ာနယ္)
https://www.facebook.com/NewsWatchJournal
About Editor
0 comments:
Post a Comment